شکنجه پسر چهار ساله توسط پدرش.
ضرب و شتم شدید کودک شش ساله در مهاباد.
نامادری معتاد عامل کودک‌آزاری در اسلامشهر.
سرانجام کودک آزار دیده در کارواش.
قتل کودک پنج ساله به خاطر عصبانیت پدر.
کودک آزاری وحشیانه در مرند.
کودک‌ آزاری در اسلامشهر توسط نامادری معتاد.

ستایش، آتنا، بنیتا، ندا، ابوالفضل، اهورا و ملیکا قربانیان خاموش افراد شومی که جز امیال شیطانی به چیزی فکر نمی کنند.
کودکان آسیب دیده ای که زخم هایی بر پیکره جامعه امروز ایران هستند که هر از گاهی دوباره سر باز میکنند  و داغ لبخند کودکانه را بر دل های مردم باقی میگذارند و تکرار میشوند.
این موارد تنها چند مورد از هزاران موردی ایست که جامعه را به شوک چرایی افزایش خشونت و ناامنی علیه کودکان فرو برده است.

اما چرا این تراژدی هربار تکرار می شود؟
تراژدی آزارهایی كه فقر اقتصادی، فرهنگی، نبود آموزش های تربیتی مناسب، تابو بودن گفت و گو درباره مسایل جنسی میان والدین و فرزندان و نقص قوانین حمایتی برای كودكان از عوامل ایجاد آن است.

آمارها نشان می دهد ۵۱ درصد کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند به علت عدم آگاهی، خصوصا ناآگاهی در خصوص بهداشت جنسی که از جمله عوامل مهم در دامن زدن به این معضل است گرفتار این آزارها شده اند و اغلب این کودکان در خانواده هایی پرجمعیت حضور داشته و درصد قابل توجهی از والدین آنها اعتیاد دارند.

متاسفانه اذهان عمومی بیشتر در شرایطی نسبت به این معضلات اجتماعی واکنش نشان می دهند که خبری رسانه ای شود و با گذر زمان به فراموشی سپرده می شود. در حالی که اگر در زمینه آموزش خانواده پیرامون مسائل فوق و در زمینه آموزش صحیح کودک نسبت به جایگاه و شان انها اصلاحاتی اساسی صورت نگیرد به یقین خود را از داشتن یک جامعه سالم و شاد در آینده محروم خواهیم ساخت زیرا آسیب ها و مشکلات پیش رو زنگ خطریست که شاید زمان آن رسیده باشد که دیگر ستایش‌ها و آتناهای کشور را قربانی نکنیم. کودکانی که باید بازی کنند، نه آنکه با آنها و آینده‌شان بازی شود.

به قلم رضا صادق